RADIO KAPSOYRA 107.3

Η ραδιοπειρατεία.

Η ραδιοπειρατεία δεν είναι ένα νέο φαινόμενο στην Ελλάδα το 1982. Στη δεκαετία του 1960, παράλληλα με την κρατική ραδιοφωνία, άρχισε να αναπτύσσεται η λεγόμενη “ραδιοπειρατεία”, δηλαδή η παράνομη εκπομπή ραδιοφωνικού σήματος και προγράμματος, από τους “ραδιοερασιτέχνες” ή “ραδιοπειρατές” ή “ραδιόφιλους”. Οι ραδιοπειρατές εξέπεμπαν στα μεσαία κύματα σε πολλές περιοχές της Ελλάδας αποκτώντας φανατικούς ακροατές. Ένας από τους πιο θρυλικούς ραδιοπειρατές της εποχής είναι ο Geronimo Groovy, που οι εκπομπές του ακούγονταν πολλές φορές από την Αίγυπτο μέχρι την Ιταλία και που έπαιρνε κάθε χρόνο χιλιάδες γράμματα αλληλογραφίας φανατικών οπαδών σε διάφορες γλώσσες. Ο αριθμός των ερασιτεχνικών ραδιοφωνικών σταθμών πολλαπλασιάστηκε τη δεκαετία του 1970 με τους απόφοιτους των ραδιοτεχνικών και ραδιοηλεκτρολογικών σχολών που πειραματίζονταν με αυτοσχέδιες ηλεκτρονικές κατασκευές και ιδιοκατασκευασμένους ραδιοφωνικούς πομπούς. Οι περισσότεροι μουσικοί ραδιοπειρατές ήταν μαθητές και μετέδιδαν πρόγραμμα με ξένα ροκ και ελληνικά τραγούδια, ενώ είχαν το δικό τους κοινό και έκαναν τηλεφωνικές αφιερώσεις. Ο κάθε πειρατικός σταθμός έβγαινε στον αέρα από τα δωμάτια των ραδιοπειρατών ή το σαλόνι του σπιτιού τους, ενώ γίνονταν και συνεργασίες ραδιόφιλων που νοικιάζανε διαμερίσματα και εγκαθιστούσαν τον ραδιοφωνικό τους σταθμό. Το κυνηγητό από τις αστυνομικές και τις δικαστικές αρχές ήταν έντονο και πολλές φορές γίνονταν κατασχέσεις μηχανημάτων και οι ραδιοπειρατές βρισκόταν κατηγορούμενοι στα δικαστήρια και πλήρωναν μεγάλα χρηματικά ποσά για την ποινή που τους επιβαλλόταν. Η εξάπλωση είναι μεγάλη και περνάει στα FM. Οι περισσότεροι από τους μουσικούς ραδιοπειρατές προέρχονται από τα μαθητικά νεανικά δρώμενα και εκπέμπουν ξένα ροκ και λαϊκά ελληνικά τραγούδια, προσπαθώντας με επιμονή να φτιάξουν το δικό τους επικοινωνιακό χώρο με τις τηλεφωνικές αφιερώσεις ενάντια σε μια αρνητικά δικαστική και αυστηρά αστυνομευόμενη κοινωνία.
Η ραδιοπειρατεία αποτελεί ένα μέρος της νεανικής κουλτούρας της δεκαετίας του 1980.Αν και αρχικά οι ραδιοπειρατές ήταν οι «χομπίστες», με την έννοια της αγάπης για το ραδιόφωνο ως μέσο αλλά και της αγάπης για την τεχνογνωσία της κατασκευής του, στη συνέχεια λόγω του ότι η τεχνοτροπία μεταδόθηκε στη νεολαία ήταν πια πολύ πιο εύκολο σχεδόν για τον καθένα που ήθελε να ασχοληθεί να το πετύχει. Ο Ροκάς, Ο Καρεκλάς (αυτός που άκουγε ντίσκο/ θα αναφερθώ σε άλλο κείμενο για την προέλευση του καρεκλά, έχει τρομερό ενδιαφέρον) και ο Σκυλάς είχε την δυνατότητα με λίγα χρήματα και  λίγη γνώση που συνήθως του την μετέδιδε κάποιος του Πολυτεχνείου ή της Σιβιτανιδίου  να στήσει τον δικό του πομπό και να αξιοποιήσει την δισκοθήκη του και να εκπέμψει στα ερτζιανά. Συνήθως κάποιος διέθετε ένα μικρό δωματιάκι στο σπίτι του όπου εκεί έστηνε τον πομπό και τα μηχανήματα. Αυτό το δωμάτιο γινόταν το κεντρικό σημείο συνάντησης της παρέας προκειμένου να εκπέμψουν, να ακούσουν μουσική, να χορέψουν, να κάνουν τις αφιερώσεις τους και να μιλήσουν ελεύθερα σε ένα μικρόφωνο γνωρίζοντας ότι κυρίως συνομήλικοι, γείτονες και άλλοι θα τους ακούσουν. Ο ροκάς, ο καρεκλάς και ο σκυλάς απευθυνόταν στο δικό του κοινό. Ο ραδιοπειρατής προωθούσε συγκροτήματα και καλλιτέχνες της αρεσκείας του χωρίς να εμπορεύεται φυσικά την μουσική και χωρίς το promotion των εταιριών. Ήταν άριστος γνώστης της μουσικής της εποχής, είχε άμεσες επαφές με τους disc jockeys (D.Js) των νυχτερινών μαγαζιών ή ακόμα ήταν και ο ίδιος D.J. Με αυτόν τον τρόπο μπορούσε να διαφημίζει μέσα από τον σταθμό το μαγαζί και αντίστροφα. Συνεπώς ο ραδιοπειρατής ασκούσε μεγάλη επιρροή στους θαμώνες του μαγαζιού και ακροατές του σταθμού όσον αφορά την μουσική με την οποία είχε ανάμειξη και κατά προέκταση με όλο το μουσικό στυλ ,τους συμβολισμούς, το «έθος» και τις πολιτισμικές πρακτικές των ατόμων που έχουν υιοθετήσει το συγκεκριμένο στυλ.